Deze vakantie zijn Huib en Lies met z’n tweeën op pad geweest. Het plan was om het Nederlandse en vooral het Duitse wad weer eens grondig te verkennen. Het is al best lang geleden dat we daar uitgebreid geweest waren. Uiteindelijk bleek twee weken veel te kort voor deze grondige verkenning, maar leuk was het zeker.
De eerste week van Huib zijn vakantie vaart hij met Kristel en Floor van Oppenhuizen via Leeuwarden en Dokkum naar Schiermonnikoog en daarna weer naar Lauwersoog waar de boot een paar dagen blijft liggen totdat Huib en Lies vertrekken.
Zondag 21 juli Lauwersoog – Noordpolderzijl (bijna dan)
Het wordt de komende week erg lekker weer, met eerst een westenwind, dus prima om op het Duitse wad te komen. Nadat Kristel ons in Lauwersoog heeft afgezet gaan we vlot door de sluis bij Lauwersoog en richting Noordpolderzijl. Vorig jaar schijnt de geul daar gebaggerd te zijn en daardoor zouden we er nu wel moeten kunnen komen. We varen met mooi weer en goede wind op alleen de fok naar de geul naar Noordpolderzijl. Het eerste stuk gaat voorspoedig, maar op ongeveer een kilometer van het haventje zien we niet goed of we links of rechts langs een stok moeten en gaat het mis. We zijn lang bezig om los te komen, stuiteren van de ene naar de andere kant door de wind. De geul is niet alleen vrij ondiep (we zijn er rond hoogwater) maar vooral erg smal. Uiteindelijk varen we weer, maar een stukje verder lopen we toch hopeloos vast op een bult net naast de geul (zien we later). Er lag al een Duitse boot vast en even later komen er nog twee andere boten bij die ook vastlopen. Noodgedwongen vallen we alle vier droog, een soort lotgenotenclubje. Maar goed, we liggen als een huis en het is een mooie plek. Morgen zien we wel weer verder.
Maandag 22 juli Noordpolderzijl – Borkum
We zijn er ondertussen achter dat het een vrij onbezonnen actie was om naar Noordpolderzijl te gaan. Het probleem is dat we rond hoogwater zijn vastgelopen en het hoogwater iedere dag een stukje lager wordt. Als we vandaag niet loskomen is de kans groot dat we twee weken op deze plek moeten blijven, dan pas is er weer genoeg water om los te komen. We bedenken een strategie om los te komen, brengen het anker naar de andere kant van de geul, alle zware spullen leggen we in de voorpunt en dan is het wachten op het water.
Een uur voor hoog water komt de KNRM er aan. De Duitse boot ligt heel ver van de geul af en die hebben hulp gezocht. De KNRM is meer dan een uur bezig maar uiteindelijk lukt het om de boot naar zee te brengen, weliswaar met wat schade. Daarna is de weg vrij voor de andere drie. De eerste boot ligt goed en die komt relatief makkelijk weg. Vervolgens passen wij onze strategie toe: motor hard achteruit, Huib duwen aan de voorkant en Lies met de lier proberen de boot naar het anker te trekken. Tergend langzaam schuiven we de bult af richtig geul. Vervolgens is de kunst om de boot in de goede richting te krijgen, maar met behulp van motor en anker lukt ook dat. Als een dolle geven we gas en na een spannend half uurtje zijn we weer op open water, wat een opluchting. Helaas is de vierde boot niet losgekomen en een vijfde die in het haventje lag was ook vlakbij ons vastgelopen. Spannender dan dit hoeft onze vakantie echt niet te worden!
Nadat we alle ankers, lijnen en modder wat hebben opgeruimd zeilen we met een mooi zonnetje en rustig windje naar Borkum. De havens daar vinden we niet leuk, dus zeilen we door en varen onder het eiland de modder in. Dit keer lopen we gecontroleerd vast, ongeveer twee uur voor laagwater. Morgen komen we dus weer makkelijk los (als het goed is!). We liggen er nog maar net als een zeehond op ongeveer 70 meter bij ons vandaag op de plaat gaat liggen, even later gevolgd door een jonge zeehond. Mooier dan dit gaat het niet worden!
Dinsdag 23 juli Borkum – Juist
Toen we vanochtend wakker werden was het laag water en lag onze zeehond al gezellig op de zandbank tegenover ons. Na het ontbijt maar eens wat over het wad gelopen, het was minder slikkerig dan het leek. Op tien meter van de boot bleek eigenlijk een mooi zandstrandje en dat voor ons alleen! Verder schelpenbanken en (Japanse) oesterbanken met wat mosselen.
Na de ochtendwandeling is Lies gaan zwemmen en daarna zonnen op het privéstrandje.
Toen het water weer rondom de boot stond hebben we de boot gepoetst, dat is dan erg handig. Vervolgens wachten op voldoende water om verder te varen. Of eigenlijk was het wachten totdat er een eindje verderop, op het wantij, voldoende water stond om er overheen te gaan. We bleken toch weer te ongeduldig te zijn, want we liepen net even vast op het ondiepste punt. Met wat extra gas en het strategisch positioneren van wat massa (Huib), kwamen we los en zeilden we door naar Juist. Daar liggen we nu in de haven. Eigenlijk is dat ook droogvallen, want bij laag water is alle water rondom de boot verdwenen en liggen we weer in de glorious mud.
Woensdag 24 juli Moin
Vandaag een dagje Juist. Gelukkig met goed nieuws, dus we kunnen onze vakantie met een wat lichter gemoed voortzetten.
Juist is een wat bizar eiland. Het is een voormalig kuuroord, zoals meer Waddeneilanden, maar bij Juist is daar nog het meeste van blijven hangen. Het is een beetje chique en keurig verzorgd eiland, maar daarmee ook zalig oubollig. De hele zomer is er minstens een keer per dag een optreden van een orkestje op een centraal punt. Mensen zitten op bankjes te luisteren terwijl kinderen in de naastgelegen vijver met hun bootjes spelen. Op de achtergrond hoor je de paardenhoeven, want Juist is geheel autovrij. Alleen de brandweer en ambulance rijden in normale wagens. Verder gebeurt alles lopend, met de fiets en dus paard en wagen. De schoonmakers fietsen met hun poetsspullen in een karretje achter hun fiets, de tuinman kwam langs met het snoeispul op z’n karretje gebonden. Bij de bushalte bij de boot staan huifkarren te wachten op passagiers en veel vakantiehuizen en hotels hebben trekkarretjes staan die hun gasten kunnen meepakken voor hun bagage. Alle hotels, restaurants en winkels worden met paard en wagen bevoorraad. Het stinkt dus wel een beetje naar paardenstront, want dat ligt midden op de weg….
Wij hebben het eiland van west naar oost over gefietst, dat is 11 kilometer enkele reis. Vanuit de haven aan de zuidkant loop je in 10 minuten naar het mooie Noordzeestrand, het is dus een erg lang en smal eiland. Morgen weer verder.
Donderdag 25 juli Juist – Langeoog
Vandaag maar weer eens een keer vroeg opgestaan, onvermijdelijk bij een getijde-afhankelijke vakantie. Om 5 uur ging de wekker en even later kachelden we de haven uit. We hadden geen medestanders, heel vreemd. De zon kwam op, een mooie rode bal aan de horizon. We voeren door tot het wantij aan de oostkant van Juist, daar liepen we (gecontroleerd!) vast en maakten we een tijstop van ongeveer vier uur. Met dit weer is dat zalig, even lekker zwemmen en midden op het water is er altijd wel een zuchtje wind. Daarna onder Norderney door en daar stond net genoeg water om door te kunnen varen. Ook Baltrum zijn we voorbij gevaren, uiteindelijk hebben we in de haven van Langeoog aangelegd. Een lekkere ruime haven met vooral veel ruimte om te zwemmen. Er was trouwens vandaag weinig tot geen wind en toen er eenmaal wind kwam was dat uit de verkeerde richting. Het was dus een motordagje.
Aan de oostkant van Norderney lagen nog een heleboel zeehonden, de vaargeul liep er vlak langs.
Vrijdag 26 juli Langeoog
Alhoewel we geen plannen hadden voor vandaag, werden we wel al om half zes wakker. De haven ligt met laag water mooi beschut achter een dijk en vooral een enorme bult modder. Als met hoog water echter die bult onder water is, hebben de golven bij oostenwind vrij spel. Rond half zes was het dus hoog water en het waaide flink, waardoor de boot ontzettend lag te stuiteren alsof er de hele tijd rukken aan de touwen werden gegeven. Toen het water weer wat zakte werd het beter en sliepen we nog even door. Later naar het dorp gelopen en wat rond gekeken. Toen we weer bij de boot terug waren heeft zelfs Huib een duik genomen.
Het was weer lekker warm, maar door de vrij harde wind was het wel aangenaam en het water was heerlijk. ’s Middags nam de wind weer toe, windkracht 5 en ’s avonds 6. Aangezien het water ook weer steeg, begon de boot weer te bewegen. Door ankers als een soort dempers aan de landvasten te hangen, hebben we dat probleem een eind opgelost. Morgen dus lekker uitslapen!
Zaterdag 27 juli Nog een dag Langeoog
Vandaag stond er weer een vrij stevige wind uit het oosten, precies de kant waar we heen willen. Dus nog maar een dagje Langeoog, helemaal geen straf. We huurden een fiets en hebben ook dit hele eiland van west naar oost verkend. Tegen die wind in viel echt niet mee zeg en het was weer schitterend weer, dus zodra we stil stonden brak het zweet aan alle kanten uit. Er liep een mooi fietspad door de duinen met een aantal mooie uitzichtspunten. Langeoog is net als Juist autovrij, maar wel met elektrische karretjes.
’s Avonds was het een vrolijke boel in de haven. Net rond hoogwater was de wind ook stevig, ruime windkracht zes. De boten die aan de andere kant van de steigers lagen hadden het erg zwaar, die lagen echt tegen de steiger aan te knallen. Alle mannen natuurlijk op de steiger met veel adviezen, ondertussen was het voor die mensen op die boten geen feest. Gelukkig zakte zowel het water als de wind na een paar uur.
Zondag 28 juli Langeoog – Spiekeroog
’s Nachts bleef de wind lekker doorstaan, dus toen we wakker werden stond er nog steeds een vrij stevige wind. Maar ja, we wilden toch wel weer eens door, dus op de motor tegen de wind in. Dat was eigenlijk prima te doen en het was niet ver naar Spiekeroog. Af en toe had het zin om het zeil bij te zetten, dat gaf weer wat meer snelheid, wat handig was want het grootste deel hadden we wind en stroom tegen. Op Spiekeroog een mooi plekje in de haven en daarna wat rondgewandeld in het dorp. Dit eiland lijkt wat op Schiermonnikoog, het heeft de gezelligste bebouwing van de Duitse waddeneilanden. Onder andere een oud kerkje wat volgens de informatie een drijfdak heeft. Bij overstromingen zouden de mensen zichzelf daarmee kunnen redden. We zagen het er niet aan af…….
Verder stond er een handig model waarmee Huib mij nog maar eens de invloed van zon en maan op het getij en vooral springtij en doodtij probeerde uit te leggen.
Maandag 29 juli Spiekeroog
Vandaag een dagje Spiekeroog. We doen het niet helemaal slim met zeilen op de dagen dat de juiste wind de juiste kant op staat, maar ja. Vanochtend scheen voor de verandering de zon een keer niet toen we wakker werden, ook wel weer eens lekker. Toen we ’s middags een flinke wandeling maakten kwam de zon toch weer door. Spiekeroog is echt een leuk eiland, mooie duinen en een gezellig mooi groen dorpje.
Wat overigens op al die Duitse eilanden opvalt zijn de vakantiehuizen van, vooral christelijke, organisaties. En verder ‘Mutter und kind Zentrum’ op verschillende eilanden.
Op een hoger duin stond ook nog dit mooie beeld.
Morgen varen we verder naar het laatste Duitse waddeneiland, Wangerooge. Overdag willen we nog een tij droogvallen, maar niet al te droog zodat we niet te laat in de haven zijn, dat wordt nog even puzzelen en peilen. Hopelijk komt eind van de week de wind uit de goede richting om ons weer richting Nederland te blazen. Maar eerst nog genieten van het Duitse wad.
Dinsdag 30 juli Spiekeroog – Wangerooge
Vandaag liep weer net anders dan bedacht. Het idee was om aan de oostkant van Spiekeroog droog te vallen, maar toen we daar zochten naar ondieper water, konden we het niet vinden! Zal je altijd zien, je loopt vast als het niet de bedoeling is en als het wel de bedoeling is lukt het niet. Door dus naar Wangerooge en daar vervolgens onder het eiland voor anker gegaan en drooggevallen. Het blijft toch bijzonder, je gooit ergens het anker uit, om je heen alleen maar water. Een aantal uren later lig je in een zand/moddervlakte. Als je dan beter kijkt gebeurt er een hoop in die modder, erg mooi.
Woensdag 31 juli Wangerooge
Het plan is om morgen terug naar Nederland te varen, dus vandaag een dagje Wangerooge. De haven ligt heel mooi, met vlakbij de Westturm, wat tegenwoordig een jeugdherberg is, niet verkeerd. Ook aan de deze kant van het eiland staat de ‘nieuwe’ vuurtoren. 
Het dorp Wangerooge is weinig bijzonders, geen mooie of gezellige bebouwing. Ze hadden er gelukkig wel een wasserette!
’s Avonds nog even naar het havenhoofd. Verder bedachten we dat het gezellig en handig zou zijn als Jorrit mee terug zou varen, dus eens even geïnformeerd of dat een optie was. Het leek hem leuk, morgen kijken we wat we doen.
Donderdag 1 augustus Wangerooge – Harlesiel – Wangerooge
Huib en ik verlieten de haven rond het middaguur. Jorrit was om half 10 uit Assen vertrokken en met bus, bus, trein, trein en bus vijf uur later in Harlesiel. Dat ligt op het vasteland tegenover Wangerooge, dus Huib en ik haalden hem op om vervolgens de Noordzee op te varen. Het plan was om in een keer terug naar Nederland, liefst Terschelling, te varen. Daar zouden we dan vrijdagmiddag ongeveer aankomen.
Zodra Jorrit echter op de boot was werden we overspoeld met modellen voor zowel weer (die kenden we) als zeiltochtsimulaties en daaruit bleek dat we echt veel beter vrijdagmiddag konden vertrekken. Vandaag viel de wind weg en zouden we veel moeten motoren, morgen bijna niet. Tsja, de windvoorspellingen blijven de hele tijd veranderen, maar het was wel waarneembaar dat de wind wegviel. Uiteindelijk was ook Huib overtuigd en traag zeilden we terug naar de haven van Wangerooge, waar we nu weer liggen. Zodra we binnen waren barstten de regenbuien los, dus wat dat betreft waren we er niet rouwig om dat we niet gegaan waren.
Vrijdag en zaterdag 2 en 3 augustus Wangerooge – Terschelling
’s Ochtends was het bladstil op Wangerooge, maar aan het eind van de ochtend begon de wind wat te komen. Om 13 uur vertrokken we, eerst een uurtje tegen stroom een wind in motoren, zodat we op de Noordzee maximaal profijt van de stroom mee zouden hebben. Zodra we naar het westen knikten hadden we inderdaad mooi halve wind en beetje stroom mee. De wind nam steeds meer toe en een groot deel van de nacht zeilden we met windkracht 5. De golven waren behoorlijk en kwamen van opzij, waardoor Huib en ik het een pittige tocht vonden. ’s Nachts hadden we om de drie uur wacht, waarbij een echte wacht had, de ander op de bank buiten wat kon dommelen en mee kon helpen als het nodig was en nummer drie binnen kon slapen. Onderweg hebben we de gennaker er op gezet en weer binnengehaald en later een rif in het grootzeil gelegd en twee riffen in de fok, dit bleek ’s nachts niet overbodig. We waren blij met ons derde bemanningslid!
Om half tien ’s ochtends legden we aan op Terschelling, een vlotte maar pittige terugtocht. Alleen Jorrit had nergens problemen mee gehad, Huib was misselijk geweest (kwam doordat hij binnen had gekookt) en Lies kon haar ogen zoals gewoonlijk niet goed openhouden. Maar goed, we waren er en 20,5 uur is niet lang voor deze trip.
We hadden begrepen dat de havens op de Nederlandse waddeneilanden afgelopen weken erg vol lagen. We kwamen echter ongeveer 50 boten tegen die de haven uit waren gekomen en naast ons was er slechts een boot die naar binnen liep, dus een plek vinden was geen enkel probleem. De rest van de dag beetje bijkomen, in West-Terschelling gekeken en Lies is nog langsgegaan bij Mirjam op de camping in Formerum. Vrienden van Jorrit kwamen om 3 uur met de veerboot aan, dus die heeft hij nog ontmoet en ’s avonds nog mee uitgegaan.
Zondag 4 augustus Terschelling – Hemelum
Toch handig dat weerapps aangeven bij welke plaats je ligt, want we waren zelf nooit op de gedachte gekomen dat we vlakbij ‘Hemelum’ lagen aan het eind van de dag. Zeiltechnisch was dit een waardeloze dag, weinig wind en de wind die er was kwam uit de verkeerde richting. Aangezien het wel mooi weer was, betekende dit dat we op het IJsselmeer weer fijn veel vliegjes tegenkwamen. Hoogtepunt was wel ongeveer dat terwijl Huib en ik de sluis van Stavoren afhandelden, Jorrit snel lekkere kibbeling kocht vlak naast de sluis. Overigens staat vlakbij de sluis in Stavoren een van de leukste borden:
Verder liggen er tegenwoordig op steeds meer plekken in Fryslân meerboeien (marboeien), waar je aan kan gaan liggen. In feite lig je dan voor anker zonder dat je je anker hoeft uit te gooien. Wij vonden er een op een mooi plekje in de Morra, vlakbij Hemelum dus!
Maandag 5 augustus Hemelum – Oppenhuizen
We begonnen de vakantie met spanning en sensatie en daar eindigden we ook mee. Het was een mooie zeildag, dus we kwamen de Fluessen en het Heegermeer vlot over. 
Vlakbij Heeg was het erg druk want een uur later was de start van het Skûtsjesilen. Vlakbij Oppenhuizen nog even tanken en ijsje eten en toen de laatste paar mijlen naar de haven. Toen Huib op gegeven moment even naar binnen ging bleek er best veel water in de boot te staan. Terwijl we de pomp aan hadden en handmatig pompten gingen Huib en Jorrit als een gek op zoek naar de oorzaak, zat er ergens onder water een lek? Alle vloerplanken er uit, chaos alom. Gelukkig bleek dat de watertanks ergens leeg waren gelopen. Dat scheelde veel, minder rampzalig. Eerst dus even aanleggen in de haven. Daarbij brak een grote meerpaal van onze box spontaan af! Die bleek op de waterlijn al aardig verrot te zijn, dus konden we ook niet veel aan doen. 
Vervolgens weer verder met het waterprobleem. Nadat nog meer planken waren losgeschroeft en de boot half gesloopt was hadden we de bron van het kwaad gevonden, er was een slangetje losgeraakt. Dat was gelukkig zo verholpen en daarna konden we dan toch inpakken, opruimen en schoonmaken zodat we precies klaar waren toen Anne ons kwam ophalen.
Het waren twee lekkere weken op het wad. Het was wel een groot verschil tussen het Duitse en het Nederlandse wad, of misschien het oostelijk (Ameland en verder) en het westelijk wad. Op het oostelijk wad ervaar je het wad en het getij veel meer, zijn de havens kleiner en de boten beduidend kleiner, het is allemaal wat minder gelikt. Het Duitse wad is echt een leuk gebied en omdat het nu korter was, zijn we nog op veel plekken niet geweest, we kunnen er dus makkelijk nog een vakantie gaan scharrelen.
Leave a Reply