Zomer 2012 Zeeland, Belgische kust en stukje Frankrijk

1 augustus – 28 augustus 2012

Deze zomer varen we binnendoor naar Zeeland en vervolgens van de Belgische kust af naar Frankrijk. Gijs vaart de eerste week mee en Jorrit en Floor zijn tussendoor een week in Lelystad voor de kleinkinderweek. We hebben bijna de hele vakantie schitterend weer, zelfs zo warm dat Huib in het water springt!

Vanuit de WC verspreidt zich nu een lavendelgeur door de boot. Ondertussen liggen we met ruim 20 boten te wachten tot we om 1 uur vannacht de staande mast route door Amsterdam kunnen varen. Eveline en Sophie komen straks en varen dan gezellig mee.

De tocht door Amsterdam gaat niet helemaal vlekkeloos. We denken kort na 1 uur te vertrekken, maar eerder wordt via de marifoon aangegeven dat het 2.15 uur werd. De groep die van zuid naar noord gaat zou rond die tijd in de houthaven aankomen. Rond 2 uur horen we over de marifoon dat de sleutel van de brug bij de Overtoom kwijt is. Later wordt dit ‘een technische stremming’, maar wij weten wel beter. Uiteindelijk vertrekken we iets over 3-en. Het is een schitterend gezicht, bijna 30 boten met lichtjes door het donkere Amsterdam varend.

Aangezien Jorrit zondag naar Lelystad moet worden gebracht met het OV besluiten we om een dagje in Dordrecht te blijven. Voorbij Dordrecht zijn de OV-verbindingen op zondagmorgen wat beperkt.

De vakantiegangers en het werkpaard hebben opnieuw verschillende programma’s: Huib ligt een groot deel van de dag opgevouwen in de bakskist om de boiler te repareren en de rest gaat Dordrecht verkennen.

Dordrecht blijkt een erg leuke en mooie stad te zijn. Hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, is de beklimming van de toren van de grote kerk. Je kunt Rotterdam en het omliggende gebied schitterend zien vanaf 72 meter (275 treden). Ook zwaaien we vrolijk naar Huib daar in die bakskist, jammer genoeg ligt de boot wel net achter een boom waardoor we er maar een puntje van kunnen zien. Als je goed kijkt zie je Huib in zijn witte shirt op de steiger staan.

Gisteren was een wat logistieke dag. Ik bracht Jorrit en Floor naar Lelystad, terwijl Huib en Gijs naar Yerseke motorden/zeilden. Daarbij kregen ze nog een enorme bui (hagel, windstoten, onweer) op hun kop. Bij Meinte & Maartje gegeten. Vandaag zeilen we de Oosterschelde af met lekkere windkracht 5. Vlakbij Neeltje Jans ligt de betonhaven, klinkt niet aantrekkelijk, maar dat is het daar wel. Alleen een steiger, maar omgeven door een duingebied en met mooi zicht op de Oosterschelde. ‘s Middags neemt de wind aardig toe, windkracht 7 met uitschieters naar boven. We lagen eerst tegen de steiger te bonken, maar liggen nu rustiger aan de andere kant van de steiger. Gijs heeft ‘s middags nog een dapper stuk gezwommen.

Het is jammer dat Floor er vandaag niet bij is, want dit is een perfecte zeildag op de Noordzee. Eerst tot 10 uur gewacht tot de stroming de goede kant uit ging. De windguru voorspelt windkracht 1 een groot deel van de dag, dus we stellen ons in op motoren. Na een kwartiertje toch het grootzeil er bij en vervolgens de grote licht weer fok (gennaker). Daarna de motor uit en mede door de stroom hebben we  een prima gangetje van bijna 5 knopen (9 km). De boot ligt heerlijk rustig, geen golven, de zon schijnt en om het helemaal makkelijk te maken hebben we de stuurautomaat er op gezet. Als het tij keert om 4 uur zijn we precies bij Dunkerque, dus daar naar de haven. We hebben Frankrijk gehaald! Vrijdag bekijken we Dunkerque en gaan we op zoek naar een huurauto zodat we zaterdag de kinderen kunnen halen. Verder natuurlijk de hele dag CD met Franse liedjes luisteren! ‘s Avonds komt er een boot naast ons liggen die naar de Engelse zuidkust is geweest. Van daaruit ook naar de OS 2012. Ze hadden gezien dat de haven in hartje Londen half leeg was. De prijzen waren ook belachelijk hoog voor deze weken.

We blijven uiteindelijk drie nachten in Dunkerque. Vrijdag kijken we rond en zoeken uit hoe we het beste de kinderen kunnen halen. Een auto huren blijkt in Frankrijk veel duurder dan in Nederland, een `Stuur autoverhuur` blijkt er niet te zijn en iets soortgelijks met redelijke prijzen ook niet. Uiteindelijk gaat Lies met de trein naar Roosendaal en neemt Meinte de kinderen tot daar mee vanuit Lelystad. Van één Europees spoorwegennet is nog lang geen sprake, zowel de dienstregeling als de prijzen voor een retour Dunkerque – Roosendaal zijn volkomen ondoorzichtig. Na een tussenstop in Antwerpen zijn we om 11 uur ‘s avonds op de boot. Jorrit en Floor vinden het erg interessant om naar Frankrijk te gaan, alleen dat ik onderweg de hele tijd ‘ik ga naar Frankrijk’ zing kunnen ze niet zo waarderen. De volgende dag varen we naar Gravelines. Een kort tochtje, alleen vergeten we vooraf te kijken wanneer de haven bereikbaar is. Als we aankomen lopen er nog mensen door de geul, typisch gevalletje van te laag water. We zeilen dus eerst nog 1,5 uur op en neer voor we er in kunnen. In de haven val je half droog.

 ‘s Ochtends naar het centrum van Nieuwpoort, het is wel een mooi plaatsje. Enige probleem is dat er bijna geen winkels zijn terwijl Floor haar vakantiegeld in haar zak brandde, dat moet uitgegeven worden. Het blijkt dat de winkels allemaal in Nieuwpoort-Bad zijn, de andere kant op dus en nog een heel stuk lopen. Dan maar terug naar de boot en we zeilen meteen door naar Oostende. De Mercatorhaven ligt in het centrum, dus het vakantiegeld is om 6 uur uitgegeven. Als we terugkomen in de haven komen we politie tegen, een politieman trekt net zijn rubber handschoentjes uit. Ze zijn op een boot geweest een steiger verderop, maar willen niets zeggen tegen Jorrit (extravert als altijd informeert hij even bij de politie wat er aan de hand is).

‘s Avonds gaan Huib en Jorrit vliegeren op het strand. Floor en ik gaan eens even kijken wat er bij een podium te beleven is. Het blijkt een meezingconcert te zijn, erg gezellig. Het grappige is wel dat er naast bekende liedjes van Nederlandse zangers ook Franse en Belgische liedjes worden gezongen die iedereen meebrult, maar die wij totaal niet kennen. Na een uurtje is het afgelopen en wij weer naar boot.

Wederom is er politie op de steiger en Huib heeft gezien wat er aan de hand is. Om half tien is er uit die ene boot op een brancard een lijk, verpakt in een lijkenzak, getild. Vrij bizar dat er uren lang een dood iemand een steiger verderop heeft gelegen.

Aan het begin van de middag staat de stroming de goede kant op, dus vertrekken we naar Blankenberge. Het is maar een klein stukje, maar de wind valt weg, dan schiet het niet erg op. Gelukkig worden we door de stroming bijna 4 km/uur de goede kant op geduwd. ‘s Middags naar het strand dat vlakbij de haven is. Als we weer op de boot zijn is aan de overkant van de haven een podium gebouwd en het blijkt dat er optredens zijn met Jan Smit als trekker. Dat willen en kunnen we niet missen, onze grote droom komt uit. Daarvoor moeten we wel eerste een uur of 3 slechte warming up-artiesten aanhoren, ongetwijfeld Belgische toppers. In die tijd borstelt Floor haar haar extra en doet Jorrit er gel in, ze zijn er helemaal klaar voor. Rond 10 uur zingt Jan drie liedjes van zijn nieuwe album (zie vage foto). Als toegift nog een liedje met de Romeos, de Belgische Nick & Simon. Daarna weet Jorrit nog een handtekening te bemachtigen, weer een trofee om op school te laten zien.

Om 8 uur springen Rianne, Jorrit, Ruth, Floor en ik alweer van de boot in het lekkere water. Huib ziet er toch weer vanaf.